Echte gezinsmomenten beleven en zo dicht mogelijk bij de natuur zijn. Die ervaring wil deze familie uit Granhan aan zijn bezoekers meegeven. Als eigenaars van een vakantiehuis op de boerderij willen ze je laten meegenieten van hun prachtige streek en hun levenswijze op het platteland. En dat doen ze onder meer aan de hand van een leuke fietstocht die je naar Durbuy, de kleinste stad ter wereld zal brengen.
We trotseren het slechte weer
Je hebt ze ongetwijfeld al gelezen die fietsverslagen over prachtige fietstochten in de Ardennen: stralend blauwe hemel tot aan de horizon, geen wolkje aan de lucht, ontblote, bruinende armen in de zon. Wel. Ik zal je een ander verhaal vertellen. Een verhaal over een fietsavontuur zonder hemelsblauw en zonnewarmte, een verhaal over moedige zielen die de grillen van Moeder Natuur trotseren.
Ik overdrijf wellicht een ietsiepietsie. Het gaat om het verslag van een tocht met de elektrische fiets in de omgeving van Grandhan en …het regende. Dat dorpje ligt op 5 km ten zuidwesten van Durbuy en ligt omsloten door de Ourthe.
Een mooie ontmoeting
Manu heette me welkom in zijn voormalige hoeve. Deze plek werd getransformeerd tot een vakantiehuis op de boerderij. Ik krijg een snelle rondleiding. Er zijn in totaal 3 vakantiehuizen voor 2 personen, een authentieke broodoven (150 jaar oud, even oud als de hoeve) en een verwarmde speelkamer voor onze kleine rakkers.
Ok, dat zijn de vakantiehuizen, hoor ik je denken, maar waar is die boerderij? Dat komt, dat komt… Ze baten hier ook een kleine didactische boerderij uit. Kippen scharrelen er op de muur, konijntjes huppelen in de tuin en Peggy het varken ligt lui in het stro te soezen. Maar over hen en de andere dieren later meer.
Uiteindelijk maak ik in de zitkamer ook kennis met Nathalie, de partner van Manu, en Martin, de fotograaf. Er zit vaart in het gesprek. Zo komt hun passie ter sprake: anderen de Ardennen laten ontdekken. We hebben het ook over het weer, de wereld waarin we leven, het verleden en de toekomst.
Klaar om te vertrekken
Mijn benen beginnen serieus te kriebelen. Genoeg gepraat. Actie nu! Het wordt tijd om de elektrische tweewielers van stal te halen. We overleggen nog even over welke route we zullen nemen. Zullen we via de RAVeL richting Hotton rijden? Of gaan we de vallei van de Ourthe ontdekken? Voor mij springt er één fietstocht tussenuit, die die ons naar het o zo gekende stadje Durbuy voert, de kleinste stad ter wereld! Ok. ‘t Is in de pocket! Dat wordt onze bestemming..
De routebeschrijving
Leuk voor dierenliefhebbers
We fietsen eerst naar het zuidoosten. Na 50 km stoppen we al. Wat is er aan de hand? Manu wijst naar de koeien op zijn weide. Enkele Schotse hooglanders verwaardigen zich de kop gedurende een tel op te heffen. Ik heb die koeien gekocht nadat mijn vrouw er compleet weg van was. Ze vindt ze geweldig. De ezel ernaast weet met zijn gebalk eveneens de aandacht te trekken. “Hij wil gaan wandelen”, vertelt Manu ons terwijl hij opnieuw op zijn fiets kruipt. Iets verder slaan we links af en rijden we in de Rue Vivier Madame. Op het einde van de straat gaan we naar rechts, steken we de nationale weg over en nemen we de RAVeL in de richting van Petit-Han.
Nieuwe stop ter hoogte van een waterplas die tot aan de rand van de weg komt. Hier en daar zien we afgeknaagde boomstronken. Enkele bevers hebben zich hier gevestigd, maar ze zullen zich vandaag niet laten zien. We fietsen dus verder op de RAVeL, die gedeeltelijk afgezoomd is met bomen.
We bereiken Petit-Han. Van tijd tot tijd vertelt Manu ons een anekdote over een plek of een persoonlijkheid uit de streek. We fietsen steeds verder naar het noorden, verlaten het dorp en bereiken opnieuw de bossen. De weg klimt en het wordt steeds steiler. Eenmaal boven rijden we gezwind weer naar beneden. Natte, bonte blaadjes maken de weg ietwat glibberig, maar de snelheid brengt ons in een heerlijke roes.
Volgende stop: Durbuy
Uit de talrijke parkings aan de rand van het stadje leiden we af dat we bijna op onze bestemming zijn. Nog enkele pedaalslagen en we zijn er. Aaah, Durbuy ! Niemand ontsnapt aan de betoverende charme van die kleine stad. Manu vertelt ons dat Durbuy nooit zal uitbreiden omdat het omgeven is door steile hellingen en ravijnen. Gelukkig maar!
Aangezien het nog regent en we tot op het bot nat zijn, beperken we ons tot een bliksembezoekje. Indien je meer te weten wilt komen over Durbuy, moet je zeker het uitstekende artikel over “La Boucle de Durbuy” lezen. Nog snel even een kiekje voor het befaamde Anticlinaal en het kasteel van Durbuy en dan terug naar huis.
Een avontuurlijk voorproefje
We gaan terug langs de Ourthe. Aan de andere kant van de rivier zien we tussen de bomen een gigantische constructie uit hout en touwwerk. Wat is dat? Vraag ik aan Manu. Dat is de activiteitensite van Adventure Valley. Het is het grootste avonturenpark van België. Ik ben onder de indruk. Om de één of de andere reden verwacht ik mij aan een negatieve opmerking aan het adres van de uitbater van deze gigantische onderneming. Maar neen, integendeel. Hij vertelt zelfs dat alle installaties perfect in het landschap geïntegreerd zijn. Alleen maar hout en touwen (en enkele schroefbouten).
Trappen maar!
Het is een fijne fietstocht. We stoppen zelfs even om naar 2 grote zwanen te kijken die sierlijk in het midden van de rivier drijven. Nu zijn we verplicht om 200 à 300 meter op een nationale weg te fietsen alvorens in een klein straatje rechts in te slaan: de Rue Vieux Mont.
Het moment van de waarheid is aangebroken. Ik ga de motor van mijn elektrische fiets kunnen testen. Rijdend in de Rue de la Petite Chaise doemt voor mijn ogen plots een enorme helling op, een indrukwekkende kuitenbijter zoals je die in grote wielerkoersen ook tegenkomt. Mijn mechanisch ros verteert echter met veel gemak die enkele meters aan asfalt tot aan de kerk van Petit-Han.
We verlaten het dorp via Vévî Gaime en fietsen in de richting van Grandhan. Vroeger was dit de hoofdverbinding tussen de 2 dorpen, maar sinds de aanleg van de N833 kom je hier alleen nog maar boeren en toeristen tegen. Naar het schijnt zou dit zelfs een oude Romeinse weg zijn.
De weg stijgt geleidelijk en, hoewel de mist de horizon aan het oog onttrekt, worden we overweldigd door de geheimzinnige aanblik van de Ourthevallei waarin de wolken samengepakt zijn. De mysterieuze Ardennen ten voeten uit!
En om af te sluiten: wat geschiedenis
Bij het binnenrijden van het dorp Grandhan, is het einde van de fietstocht in zicht. Het ligt Manu na aan het hart om nog snel de dorpskerk en de gerechtstoren te tonen. Het is vanaf die toren dat de toenmalige bestuurders recht spraken. Aangezien die toren tegenover de kerkingang ligt en iedereen vroeger naar de mis ging, was het hele dorp op de hoogte van de gevelde vonnissen. Vandaag is de kerk ontwijd en wordt ze bij opbod verkocht aan de startprijs van 1 symbolische euro. Ze staat nog steeds te koop, welteverstaan.
Enkele pedaalslagen later rijden we langs de hoofdpoort van de boerderij terug naar binnen. Onze verkleumde handen klemmen zich rond een zalig warme theekop. Als je ook zin hebt gekregen om door berg en dal te fietsen, lees dan zeker eens het artikel Fiets en ontspanning bij Patrick.
Ik zet hier een punt achter mijn avontuur en zou met het volgende willen afsluiten:
In de Ardennen schuilt achter iedere bocht een nieuwe ontdekking. Maakt niet uit welk weer het is.
Verblijf in één van de drie appartementen van Manu en Nathalie
